ျမန္မာကဗ်ာလက္ေရြးစင္ သတၱမတန္း မွ
ေတာင္ပံကြန္႔ျမဴး၊ ပိုးစုန္းၾကဴး၊ အထူးအဆန္းပင္။
အေရာင္တြဲ႔တြဲ႔၊ ထြန္းလင္းခဲ့၊ မီးရဲ႕ ပမာသြင္။
ပ်င္းရိလ်က္သာ၊ အိပ္ေနပါ၊ ေရာင္၀ါ မေပဓလြင္။
ထိုနည္းတူစြာ၊ လူတို႔မွာ၊ ပမာႏႈိင္းဆင္ျခင္။
ကိုယ္ႏွင့္ဆိုင္ဘိ၊ အလုပ္ရွိ၊ လွ်ံျငိဂုဏ္ေရာင္ထင္။
ကမၻာတိုက္ေဘာင္၊ အလုပ္ေရာင္၊ ထြန္းေျပာင္အျမဲပင္။
ပ်င္းပ်င္းရိရိ၊ အိပ္ေနဘိ၊ မရွိအလုပ္ခြင္။
ေမွးေတးမွိန္တိမ၊ ေသးသိမ္သိမ္၊ အရွိန္ကင္းလိမ့္ပင္။
လူျဖစ္ပါခဲ့၊ အရွိန္မဲ့၊ တကယ္ႏြားအသြင္။
အပ်င္းေရာဂါ၊ စြဲကပ္လာ၊ ျမန္စြာကုဖို႔ျပင္။
မကုစားဘဲ၊ အပ်င္းစြဲ၊ ငမြဲငႏံုပင္။
ttt
Monday, February 20, 2012
ပိုးစုန္းၾကဴး (သံေပါက္) - လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး
Labels:
ျမန္မာကဗ်ာ,
သံေပါက္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment